Şanapipiyin qanı soyumamışdı və bəlkə də, bu isti, bapbalaca dünyanın harasındasa soyuqdan donub ölməkdə olan bapbalaca bir uşağın canını isitməyə bəs eliyərdi...

Şanapipiyin dünyada gözü qalmışdı, şanapipik dünyadan doymamışdı...

Nə qədər vaxt keçdiyini heç kəs bilmirdi, çünki vaxt, sadəcə olaraq, keçmirdi...
deyəsən, indi duyuq düşmüşdüm ki, zaman çoxdan dayanıb. Bəlkə, gəldiyimizdən də çox qayıtdıq və hər şey bir də təkrar olundu.