Musa Yaqub

Mən bir az baharlı budaq kimiyəm,

Bir az da sadəlövh uşaq kimiyəm.

Bala anasına qovuşan kimi,

Leylək yuvasına qovuşan kimi,

Arı gül-çiçəyə uyuşan kimi,

Eh, mən də adama tez yovuşanam,

Yaman qəribədir dünyanın işi;

Heç vaxt yollarında dayanmadığın,

Heç həndəvərində dolanmadığın

Gəlib birdən sənə nə şirin olur!

Ömrünün içində ömür doğulur.

Mənim dərdlərimin ayaqları var –

Harda olsa gəlib tapacaq məni,

Heyf o sevgilərdən

Çevrildi yaddaşlara.

Baxma daha göyərməz

Baxma qara daşlara.

Dağ çayında axıb gedən

Geri dönməz bulaq suyum,

Təsəlli ilə də dolanmaq olar,

Quru bir təsəlli,

daha nə edim…

Saçına ərkim yox bir külək qədər,

Heç bu da bir insaf, bir mürvət deyil.

Sonraya saxladım çox qərarımı,

Eləmədiklərim yandırar məni.

Yox, daha ömrümdə açılmaz o yaz,

Bir qanadım yorğun, birisi pərvaz.

Elədiklərimdən yaxam qurtarmaz,

Eləmədiklərim yandırar məni.