Ömər Xəyyam

Tövbəm dağınıq zülfümə bənzər, o nədir

Şeyxi gördüm meyxanadan məst çıxır,

Qolda canamaz, əldə də bir şişə çaxır,

Meyxanəni abad mey içənlərdir edən,
Min tövbə-günah qanın sorurlar bizdən,
Mən işləməsəm günah, edilməz rəhmət,
Rəhmət şərəfin günahımızdır bəzəyən.

Çatmır ki əlin sənin bu gündən sabaha,
Çəkmək sabahın dərdini boş bir sövda,
Qəlbin ayıq isə bu günü zay etmə,
Yoxdur bu qalan ömrümüzə çünki vəfa.

Hərdən birisi çıxır, deyir ki: bu mənəm!
Mal-dövlət ilə qürrələnir ki: bu mənəm!
Lakin işi bir gün düzəlirkən qoçağın,
Birdən qapını əcəl döyür ki: bu mənəm!