ZAUR QƏRİBOĞLU

Mən sənə yox, əsərin gözlərinə, Tez-tez gülümsəyən dodaqlarına, al yanaqlarına baxıram...

Orada bu əsəri Yaradanı axtarıram...

Əl atıram başıma, papağım yox başımda, oğurlayıb aparıblar. Qarabağda, Təbrizdə, Zəngəzurda əsir saxlayıblar.

İşim yox işləməyə, dişim yox dişləməyə, mən varlılar məmləkətinin kasıblar dahisiyəm!

Heç kəs, haqdan qısır deyil, sadəcə, doğan yoxdur.

özünüdərkin bünövrəsində ölmədən ölmək fəlsəfəsi yatır.

yazar əgər yazdığını uzun müddət içində gəzdirmirsə, onu beynində bişirmirsə nə qədər iddia edirsə etsin ki, o, dahiyanə nəsə qələmə alıb olmayacaq. Sadəcə həmin yazar özünü aldadacaq.

Mütaliəsiz yazar taygöz adama bənzəyir.

İstedad yaradıcılıq yolunun başlanğıcı, mütaliə isə davamıdır.

Bəşər övladı gündə, ən azı, bir dəfə bir gün öləcəyini xatırlayarsa, bəşəriyyətdə nə düş-

mənçilik, nə də ki, zəbtetmələr olmaz.

Hamı yaşamaq eşqiylə,

Alışıb-yanırsa,

Mən yanıram ölüm eşqindən...