Şübhəsiz, şəxsi sərvət və həzzlər baxımından bütün nemətlərin bərabər bölündüyü, hakimiyyətin isə sayca az, lakin çox böyük imtiyazlara malik kastanın əlində qaldığı cəmiyyətin mövcudluğunu təsəvvür etmək mümkündür. Lakin real həyatda belə cəmiyyət öz sabitliyini uzun müddət qoruyub saxlaya bilməz. Çünki hamı eyni dərəcədə təminatlı həyat və asudə vaxt kimi nemətlərdən yararlansa, onda ehtiyacdan kütləşmiş böyük bir insan kütləsi savadlanmaq fikrinə düşəcək, həyat haqqında düşünmək imkanı qazanacaq. Nəticədə isə tez, ya gec imtiyazlı kastanın cəmiyyətdə heç bir rol oynamadığını anlayacaq, onu öz yolundan süpürüb atacaq. Bir sözlə, iyerarxik cəmiyyət yalnız yoxsulluq və cəhalət bünövrəsi üzərində yüksələ bilir.