Axı istənilən həyat təkcə parçalanma və ziddiyyət nəticəsində çiçək aça bilir. Sərxoşluq olmadan soyuq ağıl və ayıqlıq nəyə yarar ki? Ardından ölüm gəlməyən şəhvani həzzə nə ad vermək olar ki? Cinslərin əbədi, barışmaz düşmənçiliyinə varmayan sevginin nə ləzzəti var ki?