Behzadındı», – iyirmi il qabaq titrəyən əllərindəki kitaba mənimlə birgə baxan usta demişdi. Üz-gözü başımız üstündəki şamdan yox, görmə zövqündən işıqlanmışdı. «O qədər Behzadındı ki, imzaya ehtiyac yoxdu».