Hər bir keşiş yaxşı şam etməyi üçün bir bəhanə idi və yepiskop buna mane olmazdı. Adi günlərdə isə yeməkləri suda bişmiş tərəvəzdən və zeytun yağı ilə hazırlanmış şorbadan ibarət idi. Buna görə də şəhərdə deyərdilər: “Yepiskopumuzun keşiş qonağı olmadıqda, özü rahib kimi nahar edir”.