Stryovun ipək kimi yumşaq və nəcib xasiyyəti vardı, amma danışdığının yerini bilmirdi. Əsl gözəlliyi duyurdu, amma özü bayağı şeylər çəkirdi; özünəməxsus gözəl səmimiyyəti ilə bərabər ədəbsiz və şit hərəkətlər də eləyirdi; özgənin işinə yarayırdı, öz işini görə bilmirdi. Gör təbiət necə amansız bir zarafat etmişdi, bir adama bu qədər fərqli xüsusiyyətlər bəxş etmiş, onu bu mürəkkəb və kəşməkəşli dünya ilə üz-üzə qoymuşdu.