Filmlərdə gördüklərimə, kitablarda və jurnallarda oxuduqlarıma, televizorda baxdıqlarıma oxşayan bir «eşq tarixçəsi» yaratmışdım. Mənim tarixçəmdə eşq müəyyən bir ölçüyə çatana qədər böyüyən bir şey idi, ondan sonra da yeganə problem onu bitki kimi, arabir sulamaq, qurumuş yarpaqlarını təmizləyib canlı saxlaya bilmək idi. «Eşq» həm də şəfqət, etibar, hörmət, rahatlıq və uğurla eyni mənanı verirdi. «Eşq» təbəssümlərə, «Səni sevirəm», ya da «Sən evə gələndə özümü çox xoşbəxt hiss eləyirəm» kimi sözlərə çevrilə bilirdi.