Bir qıçı protez olan balabançalan Çingiz Habil Əliyevlə kəndə toya gedibmiş. O zaman toylar iki gün olardı. Birinci gün toyu yola verəndən sonra musiqiçilər yeyib-içməyə başlayırlar. Çingiz o qədər içir ki, sərxoş olur. O qədər danışır ki, yorğun musiqiçi yoldaşlarını yatmağa qoymur. Axırda Habil Əliyev onun protezinə işarə edərək deyir:
— Çingiz, yorulmuşuq, dur, sökül, yataq!