Ona elə gəlirdi ki, namusunu itirərsə, yaşadığı bu dünyadan zövq almaq duyğularından ən başlıcasını – mənlik duyğusunu birdəfəlik itirəcək. «Bu mənəm, Fatiməyəm. Mən də insanam, yaşayıram, duyuram, zövq alıram, sevirəm, sevilirəm!» deyə bilməyəcək. Qəlbində kəsilib atılması qeyri-mümkün olan bir yara, bir ləkə hiss edəcək həmişə…