“Biriləri hamı ilə və hər şey haqda qeybətdən özlərini saxlaya bilmədikləri kimi, başqaları da istənilən məsələ ilə bağlı əl-ayağa düşürlər. Onlar həmişə hər şeyi şişirdirlər, hər şeydən sirr edərək və hər yerdə inciklik üçün səbəb taparaq hər şeyi ciddi qəbul edirlər. Demək olar heç bir inciklik və kədər ürəyə yaxın tutmağına layiq deyil, axı bu özünü boş-boşuna narahat olmağa məcbur etmək demək olardı. Bir şeyi ki, sadəcə olaraq, çiynin üstündən tullayıb atmaq lazımdır, ona görə özünə əzab verə-verə yaşamaq absurddur. Hal-hazırda vacib əhəmiyyət kəsb etdiyi təsiri bağışlayan bir çox şeyin tamamilə əhəmiyyətsiz olduğu bəlli olur – əgər onlara saymazyana yanaşılarsa; boş olduğu təsiri bağışlayan digərləri isə, əgər onlara lazımi diqqət yetirilərsə, heyran qalmağa layiq olurlar”.
Baltazar Qrasiani (1601-1658)