Bu qanunun hökmünü əhr yerdə, hər an duyurdu. O, kəklik balalarını yemişdi. Qartal da ana kəkliyi yedi. Hələ üstəlik onu da yemək istəyirdi. Sonralar, canavar balası böyüdükcə qartalı qamarlamaq istəyirdi. Sonra balaca vaşağı yedi. Ana vaşaq öldürülməsəydi, bəlkə də canavar balasının özünü yeəycəkdi. Beləcə, yehaye dünyası idi və canavar balasını əhatə edən canlılar bu qanunun hökmü ilə hərəkət edir, yaşayırdılar, O da bu qanunun xırda bir hissəciyi idi. O, yırtıcıydı, ət yeyirdi. Bəzən bu “ətlər” ondan qaçır, göyə uçur, ağaclara dırmaşır, qumun içində gizlənir, yaxud da çəkinmədən onunla döyüşə girirdilər. Bəzən də o, bu “ətlərdən” qorxub aradan çıxmağa məcbur olurdu.