Luiza yüngül addımlarla, kefi kök halda eyvandan getdi, lakin otağına gəlib özünü tək gördükdə yenə də dərin fikrə daldı: “O, mənim taleyimdir. Mən bunu hiss edirəm. Bu taleyə qarşı durmaq məni dəhşətə gətirir, ondan yaxa qurtarmaq mənim əlimdə deyildir. Mən bunu bacarmıram və istəmirəm də!”