Biz yeganə və böyük olan bu gözəl hissdən feyzyab olmaq və özümüzü büsbütün ona həsr etmək arzusu ilə yanırıq. Lakin əfsus ki, məqsədimizə nail olduqda, «ora» «buraya» çevrildikdə hər şey eynilə əvvəlki kimi olmağa başlayır, biz də öz mənəvi yoxsulluğumuzu, məhdudluğumuzu yenidən dərk etməyə başlayırıq, qəlbimiz isə itirilən səadət üçün həsrətlə yanmağa başlayır.