Yekəburun, balaca bir qoca kişi buxarının ya­nında oturub öz sərgüzəştlərini nağıl edirdi. Qu­laq asanlar açıqdan-açığa onu ələ salıb gülü­şür­dülər.

– Vay səni, Münhauzen! Vay səni, baron!

O isə gülüşənlərə heç baxmırdı da!