Zəhmətdən üzülmüş insanlar çox tez keflənərdi, onların qəlbində anlaşılmaz, xəstə bir acıq oyanardı. Bu acıq özünə çıxış yolu axtarardı. Ona görə də insanlar, özlərini narahat edən bu hissdən azad olmaq üçün fürsət düşən kimi boş bir şeyin üstündə yırtıcı heyvan hiddəti ilə bir-birinə hücum edərdilər. Bir-birini qana boyayardılar. Çox vaxt şikəst olar, bəzən də birini öldürərdilər.