Hindistanda olarkən bir gün Vereşagin sırf maraq xatirinə iri yarasanı güllə ilə vurur. Ertəsi gün həmin yarasa leşini atlarından birinin yəhərinə bağlanmış görür. Qəzəblənmiş halda hindus qulluqçusundan bu murdar leşi niyə bura bağladığını soruşur.
Qulluqçu sual edir ki, siz dünən onu niyə vurdunuz?
Rəssam «ELƏ-BELƏ» cavabını verəndə qulluqçu söyləyir: «Mən düşündüm ki, siz bunu yemək üçün vurdunuz. Axı elə-belə, səbəbsiz heç nə olmur...»