Bir-birinə “mən sənsiz yaşaya bilmərəm” deyirlər. Ger­çəkdən də həmin an bu cür hiss edirlər, yaşadıqlarını dilə gətirirlər, olanı deyirlər. Amma onlar həyatın tə­biə­tini bilmirlər hələ. Bilmirlər ki, zamanla hər şey də­yişir. Bəyəndikləri bu adam, bu qadın getdikcə dəyişir, başqa cür olur, kökdən və formadan düşür. Və ola bilir ki, indi dəlicəsinə sevdiyin, vurulduğun ada­mı illər sonra eyni tutquyla sevmirsən.
İllər keçir və insanlar başa düşürlər ki, tələyə dü­şüb­lər.
Onlar artıq bir-biri haqda hər şeyi bilirlər. İndi bil­dikləri əvvəllər sirli, bilinməz bir sahəydi. Artıq öy­rə­niləcək heç nə qalmayıb. Bütün maraq itib. Eyni söz­lər, eyni hərəkətlər itələyici effekt yaradır. Qadın artıq sənə qıcıq olur. Bunu gizləmək üçün sən qapıdan içəri gi­rən kimi yatağa girir, başını sarıyır, harasısa ağrıyır bir­dən-birə.