Bir kəlmə, Cavidin yazılarında tamaşaçılar səhnədəki həyatla yaşamayırlar. Onlarda Cavidin təsəvvür etdiyi əhvali-ruhiyyə, lazımi həyəcani-bədii vücudə gəlməyir. lazımi həzzi-mənəvi təmin edilməyir ki, əsərin əsil qiyməti də burasındadır.