elə anlar olur ki, bu cür şeyləri xüsusilə hiss edirsən və onlar xüsusi bir təsir bağışlayır. Əgər hər şey yerli-yerindədirsə — öz yolunla gedir, səninlə yanaşı olanların haqqında düşünmürsən, lakin işin pis olduqda, düz gətirmədikdə, qocaldıqda, və gələcəyə ümidin olmadıqda onda yanındakına istinad etmək ehtiyacı duyur, tək olmadığın üçün xoşbəxt olursan. Bu sənə qəribəmi görünür? Ancaq ki, bu elə belədir.