Cani cəzanın qaçılmaz ­olduğunu hiss eləsə də, içində bir ümid işığı parlayır ki, bəlkə birtəhər xilas oldum. Və müttəhimin içindəki bu işıqla oynamaq mənə xoş idi. Mən gah özümü avamlığa qoyub bu ümid işığını yandırırdım, gah da qəzəblənib bu işığı söndürürdüm.