İnsanlar sevincək, xoşbəxt ol­­salar dini kəsim kimə lazım olacaq? Xoşbəxt insan cənnət haqqında düşünmür. Göylərdə heç nə axtarmır. Onun hər şeyi yanındadı, özündədi. Həyatdan ləz­zət alır. İnsan üzüntüylə dolu olanda dindarlara gərək duyur, dinə gərək duyur. Onlar sənə deyirlər: “Həyatına bax, başdan-başa bədbəxtlikdi. Yer həyatı əzablıdı. Başqa bir həyat var ki, əməlli-başlı xoşbəxt ola bilərsən orda. Bizə tabe ol, bizə inan, nə deyiriksə onu elə. Bu həyat cəhənnəmdi, boş yerə vaxtını bura sərf etmə. Başqa həyatı düşün, ilahi həyatı...”
Sən də özün bilmədən onların təsiri və əsarəti altına düşürsən.