Bizim hər birimiz özümüzdə bir daxili “qab” – “vedrə” daşıyırıq. Əgər bu gözəgörünməz qab doludursa – biz xoşbəxtik, əks halda ümidsizliyə qapılırıq.

Hər bir adama daxili “parç” verilib, biz onun köməyi ilə qarşılıqlı münasibətlər zamanı başqa adamların “qab”ını “doldura” və ya “boşalda” ­bilərik.

Kiminsə həyat ehtiyatını artırmaqla, biz öz ehtiyatımızı da artırmış oluruq