damarlarında qanı donurdu. Səhər kölgə onun ön tərəfində idi, indi isə arxaya keçmişdi, həmişə onun ardınca gəzirdi. O, torpaq yığınına tərəf əyildi və hiss etdi ki, kölgə də onun başı üzərində, gecənin soyuq səması fonunda dikəlib yüksəlir. Yolun ortasında uzandı – arxası üstə. Kölgə gəlib onun başı üzərində dinməzcə və hərəkətsiz, dimdik dayandı – elə bil üstü qanla yazılmış başdaşı və ya abidə idi, onun başının üstünü