Əgər həyat başdan-ayağa işgəncəyə çevrilibsə, başqa nə etmək olar? Artıq ona günəşin çıxıb-batması ləzzət vermir, həyatının hər anını dolduran kədər və sıxıntı cüzi də olsa qalan xoş məqamları da zəhərləyirdi. Özünü tamamilə canlı hiss etmə­di­yindən ölümdən də qorxmurdu. Onu hətta bu dün­yada mövcud olmasıyla bağlı yeganə həqiqi və təkzibolunmaz dəlili öz ölümündə tapacağı perspektivi də sevindirirdi. Xəstəxanaya düşəndən bəri ona verilən yeməyin dəhşətli keyfiyyəti yerdəki əzab­lara son qoymaq qərarını qətiləşdirdi