Bir adamı öldürəndə, əlbəttə ki, ondan sənə müəyyən şeylər bulaşır: rəsm, iy, nəfəs... Ah, lənət, səs... Mən buna “Qurbanın bədduası” deyirəm. Bədəninə yapışıb qalır. Səni dərini deşib keçən təki oymağa başlayır. Ta ki, ürəyinin dərinliklərinə sızana qədər. Orda yapışıb qalır,