Jfflfi

əsrdən başlayaraq yerli hakimlər Qarabağda, xüsusən Bərdənin cənubunda yerləşən Azərbaycanın yerli köçəri tayfalarını məcburi olaraq birləşdirirlər. Bu müxtəlif tayfaların süni birləşməsi tarixə "Otuziki" adı ilə daxil olmuşdur. Bu tayfalar içərisində Cavanşir tayfası sayca və qüdrətcə digər tayfalardan seçilirdi. Onun başçısı isə eyni zamanda bütün otuz iki tayfanın başçısı hesab olunurdu. Hazırda İmişli rayonunda "Otuziki" adlı balaca bir kənd də qalmışdır.

Mehdi Xəzani (1811-1893) Axund Seyid Mir Mehdi Həşim bəy oğlu Müsəvi Qarabaği "Kitabi-tarixi Qarabağ" əsərinin müəllifidir.

1845-ci ildə Mirzə Adıgözəl bəy Tiflisin vitse-qubernatoru podpolkovnik Mixail Petroviç Kolyubakinin tapşırığı üzrə

Qarabağın tarixini yazmış və "Qarabağnamə" adlanan bu əsərdə xanlığın 1736-cı ildən 1828-ci ilə qədər siyasi tarixini əks etdirməyə çalışmışdır.

XIX əsrin ortalarında məşhur qafqazşünas Adolf Berje "Tarixi-Qarabağ tarixi"

1805-ci ilin mayında, xanlığın sərhədində, Kürəkçay sahilindəki düşərgədə, Yelizavetpolun (20 verstliyində) knyaz Sisianov Qarabağ xanlığının rus imperatoruna sədaqəti haqqında andını qəbul etdi.

su meymunun boğazına çıxanda balasını ayağının altına qoyar.

bu bakirə qalaya (Şərqdə bütün alınmaz qalalar belə

adlandırılırdı)

Yaxşı ad qoyub getmək,

Qızıl saray qoyub getməkdən yaxşıdır.

vilayətlərin xanlarına böyük təsiri olduğuna baxmayaraq İbrahim xan, İran dövlətindən icazəsiz xanları təyin etmək və ya vəzifədən kənar etmək iqtidarına malik deyildi. Xüsusilə Təbriz, Xoy, Marağa və İrəvan xanları heç bir vaxt ondan asılı olmamışlar.

Adı çəkilən vilayətlərin xanlarının övladı həmişə Şuşa qalasında, mərhum İbrahim xanın yanında girov sifətilə

yaşayırdılar.