Keder Gibi Ödünç

yarısı tebessüm yarısı korku dolu o çehre

Çocukluğum, hayatımdan düşen ilk yaprak!

korkuyoruz kelimelerin de bunca yükselmesinden

ya düşerlerse aramıza

Yıllarca mırıldandım olmadı, artık yalvarıyorum

Keşke burada olsaydın

keşke burada olsaydım

Hangi yalana inanacağını şaşırdıkça
yalnızca inanmaya inanıyor insan

kırıla kırıla anladım sonunda
fazla gelirmiş meğer
bir kalp bile insana

Herkesin içinde başkalarının terk ettiği bir ev var

Vardır her şairi yenik düşürmeye
yetecek kadar uzun bir cümle

Kimsenin gözlerinde böyle bir kalp görmedim