Hac'dan Çizgiler, Renkler ve Sesler

Adım başında bu tenkitleri yaptığım için beni yermeyiniz! Bahis bu mes’elenin kıymet hükmüne gelince takdir edeceksiniz ki, kurtuluşumuzun tek sırrı, kendimizi delik – deşik edercesine muhasebe edebilmekte...

Muhib her defa tekbirle atılan taşların tek tek dualarını okudu; ve ben taşları, tek tek, hedefin tuğla rengi göğsüne var kuvvetimle yapıştırdım. Bütün kuvvetimi elimde toplamış, şeytana ve onun arkasında nefsime atom bombası yağdırır gibi bir hınç içindeydim. Sanki yarım asırdır kafasını ezmek üzere arayıp da karşıma dikemediğim şeytanı, bana:
– İşte hıncını alacağın yer ve hedef!
Demişler gibi, yıkıldığını, yere yığıldığını göresiye pataklamak ihtiyacındayım.

– Bu hal, hem hacılar, hem de onları idareye memur olanlar hesabına yüzkarasıdır!

Hacer–i Esved”e el, dudak ve yüz sürmek ve keyfiyeti sünnettir; etrafındakilere eza vermemekse vâcip... Birinciyi yapamayınca ikinciyi örselememek için sünneti bırakmak ve vâcibe yapışmak, yani uzaktan ve işaretle “İstilâm” etmek (el sürüş ve öpüş işareti) ve müminlere tüy kadar ağırlık vermemeye bakmak...

Yârabbi; bana ve bütün mümin kullarına İslâm uğrunda sıhhat, âfiyet, hayat, hareket, nusret, muvaffakıyet, liyakat ve saadet bahşet!..

Hacca giderken bana “her şeye sabır ve tahammül göstereceksin!” demişlerdi. Evet, sabır ve tahammülle mükelleftim; fakat neticede, münezzeh dinimize bu fecî uzaklığı, korkunç aykırılığı, yüzlere çarpmaya da belki memurdum. Sabır ve tahammülle mükelleftim ama, rıza ve göz yumma ile değil... İşte şeriat terazisinin en ince ayar noktalarından biri!..