Elif Gibi Sevmek 2: Aşk-ı Tevekkül

Sabahın ezana kavuştuğu vakitten beri ayakta olmak!
Bu huzurun tanımı kelamlara sığmıyor.
Ve ardından yeni günün bereketini kucaklamak istercesine dışarı atıp kendimi, saatlerce yürümek.
Her adım sanki şükre dönüşüyor...
Tabiat günün zikrine başlamış,
Her şey rahmete bürünmüş

Namaz kıl, dua et ve âşık ol.
Her şeyin nasıl düzeleceğini göreceksiniz.

Emanet ettik sevdiklerimizi de emanetleri kaybolmayan Allah’a...

Yâr, bekleyesim olduğu kadar gelesin olsa

Geç geldi, erken geldi demeyeceksin; hangi yaşında gelirse gelsin, şükredeceksin soluna nefesini emanet etmişse eğer.

Beklenti değildir ki sevmek.
Beklemekti.
Beklenenlerin çoğu da zaten gelmezdi...

Gelse de gelmese de Eyvallah...

Allah çayımızı sevdiğimizin demlemesini,
adımızın geçtiği duaları da yine,
sevdiğimizden duymayı nasip etsin..

Seni seviyorum desem, basit kalmaz mı?
Seni yaşıyorum demek daha mantıklı...

Ve Aşk’ı tevekkül eyledim...