Xəyanət

Doğrudanmı, bu gün dünyada özünə ha­mıdan əziz, hamıdan doğma bildiyin, bir yas­tığa baş qoyduğun adam, sən öləndən on gün sonra səni unuda bilər?!

Qadın olanda nə olar? Məgər qadın hər adını kişi qoyana qadınlıq etməlidir?

Ata! Ana! Mən sizi çox sevirəm! İnanın ki, istə­məz­dim sizə dərd verəm. Ancaq belə də yaşaya bil­­­mərəm. Bağışlayın məni. Mənim üçün dərd çək­məyin. Özünüzü üzməyin! Əlvida! Sizin bədbəxt qızınız Venera”.

– Bir yaxşı musiqi qoy! – dedi. – Musiqidən başqa təmiz bir şey qalmayıb bu dünyada.

Qadın olanda nə olar? Məgər qadın hər adını kişi qoyana qadınlıq etməlidir?

«Mən xəfiyyə­yəm! Mənim işim həmişə kimisə güdməkdir. Ancaq kimi? Əlbəttə, cinayətkarları, oğruları, qatilləri, bir sözlə, pis adamları! Onların nəzərində isə, sözsüz ki, pis adam mənəm!».
* * *

Öz işinə nə qədər bağlı olsa da, bu, övladı arxa plana keçirməyə haqq vermirdi.

Doktor son günlər düşünürdü ki, həkimlik işi günün hamısını əlindən alır, doğma qızı ilə məşğul olmağa isə vaxtı qalmır. O öz qızını bütün atalar kimi, bəlkə də bir az artıq sevirdi. Ancaq onun oxu­­mağından, universitetdə özünü necə aparmağından, ümumiyyətlə, arzularından, istəklərindən, problemlərindən xəbəri olmurdu. Düzdür, vaxtlı-vaxtında pul verirdi, amma bununla işi bitmiş hesab etmək olmazdı axı?!

Üz-üzə dayandınmı, ya gərək qalib gələsən, ya da məğlub olasan.

Öz vicdanını ləkədən gözlə. Yadında saxla ki, vicdanın ləkələnsə, bu ləkəni başqalarının görüb-görməməyi önəmli olmayacaq. Həmin ləkə səni içəridən çürüdəcək. Həyatda bədbəxt olacaqsan!