Jadran

Edgar Dega naziva strpljivom saradnjom vremena

Dubrovnik ilustruje kako je državništvo često pitanje izbora manjeg od dva zla, jer narod brojčano nadmašen može da se brani jedino prihvatajući tu činjenicu. Društveni poredak je jemčio slobodu.

Jedan Francuz koji je boravio u Dubrovniku 1658. godine imao je ovo da kaže o neuporedivom cinizmu Ragužana u međunarodnim odnosima, neophodnom za njihov opstanak: „Turaka se plaše; Mlečane mrze: Špance vole, jer su im korisni; Francuze trpe, jer su slavni; sve strance mnogo uhode.

Dubrovnik je srpsko-hrvatsko ime izvedeno možda iz okolnih šuma hrastova – dubova – ali sve do XX veka to nije bilo ime kojim je ovaj grad isključivo nazivan. Pre toga je ovo približno hiljadu godina bila nezavisna katolička pomorska republika Raguza. Posle Prvog svetskog rata vlada novostvorene Kraljevine Jugoslavije zvanično je promenila ime u Dubrovnik, budući da je Raguza zvučalo suviše italijanski, iako je navodno ilirskog porekla.

Ficroja Maklina, neustrašivog, neodoljivog, hladnokrvnog i neumornog plemića iz škotskog gorja, koji se u septembru 1943. godine spustio padobranom u bosanska brda, živeo među jugoslovenskim partizanima i upoznao Tita bolje nego ijedan drugi zapadnjak pre i posle toga.

istorija plod nasumičnih slučajnosti i strastvenih susreta pojedinaca.

Kopneni i pomorski put svile koji trenutni kineski režim predlaže pod imenom Jedan pojas, jedan put tačno precrtava putanje kojima se kretao Marko Polo, i to nije slučajnost.

Marko Polo, koji je dvadesetčetvorogodišnje azijsko putešestvije započeo plovidbom niz istočnu obalu Jadrana 1271. godine, provešće poprilično vremena u Palestini, Turskoj, severnom Iraku, Iranu od azerbejdžanskog i kurdskog severa do Persijskog zaliva, severnom i istočnom Avganistanu i kineskoj turkijskoj provinciji Sinđan, pre nego što će dospeti u prestonicu mongolskog cara Kublaj-kana Hanbalik – današnji Peking. Iz Hanbalika će odlaziti da krstari Kinom uzduž i popreko, a na jug sve do Vijetnama i Mijanmara. U povratku ka Veneciji put će ga odneti preko Indijskog okeana, kroz Malajski prolaz do Šri Lanke, uz zapadnu obalu Indije do Gudžarata i na sporedna putovanja do Omana, Jemena i istočne Afrike.

Razmišljam o dalmatinskoj reči fjaka, što bi moglo da se prevede kao inertnost ili kao opuštenost, a podrazumeva gotovo ceo jedan stav prema životu

Ništa ne može tako kao putovanje morem da povrati čoveku optimizam, osećanje da ste dobili očišćenje od vlastite prošlosti.