Өтеген батыр

Біздің қазақ халқы бұрын қалмақ, қырғыз, өзбек болып, төрт ұлтқа бөлініп, бірін-бірі әлі келгенін шауып алып, білегінің күші, найзасының ұшымен бірін-бірі езіп-жаншып жүрген еді. Содан қалмақты жаулап, қазақ

Біздің қазақ халқы бұрын қалмақ, қырғыз, өзбек болып, төрт ұлтқа бөлініп, бірін-бірі әлі келгенін шауып алып, білегінің күші, найзасының ұшымен бірін-бірі езіп-жаншып жүрген еді. Содан қалмақты жаулап, қазақ жерінен қытай жеріне аударды. Содан қазақ бірбеткей болып, қазақ ішінде ұлы жүздің баласы қырғызбен өте жауласып, шабысып, бірін-бірі қуғын-сүргінге салып жүрді. Онан соң қазақ халқы үш жүздің баласына бөлініп, ұлы жүз, орта жүз, кіші жүз болып, үш жікке бөлініп жүрді.

Орыс келіп алады-ау,

Билік бастан қалады-ау,

650. Қайран жерім, қош енді!

Ой, Сарыағаш, Ташкент-ай,

Елдер үшін жаралған.

Ортасында бұлардың

Келес деген су ағып.

Талай адам егін сап,

Сол дариядан таралған.

Әулиеата жерім-ай,

Әулиенің бірі едің!

Бектауата, Бекәлім,

660. Ықыласпен барған кісіге

Көрінеу шығып сөйлескен.

Одан бері келейін,

Аспара мен Меркім-ай,

Жатушы еді еркін-ай!

Аспара басы – Аршалы

Елім тілім алмады,

Айта-айта шаршадым.

Судың басы – Арша тау,

Шүкіршілік денім сау.

670. Қырғыз, қазақ елдерім

Кейде тату, кейде жау.

Бір жағым қырғыз болғанда,

Бір жағым, қазақ, сен едің.

Судың екі жағынан

Аппақ үйді тіккенде,

Жарасушы еді сәндерің.

Орыс алар бөлектеп

Ағып жатқан суыңды,

Құлатады туыңды,

680. Шығарар бастан буыңды.

Берекесін кетірер

Тоғай болған нуыңды.

Елім, тілім алмадың,

Айтқаныма болмадың.

Ата безер күн болар,

Ене безер күн болар,

Білімсіз келіп сөйлесе,

Үн шықпайтын күн болар.

Атаның тілін ұл алмас,

Ананың тілін қыз алмас,

691. Осындай заман кез болар.