Əgər biz Tanrının bizi xoşbəxtlik üçün yaratdığını etiraf etsək, onda bir şeyi də boynumuza almalı olacağıq: bizi kədərə və məğlubiyyətə sürükləyən bütün şeylərin günahkarı özümüzük. Ancaq biz həmişə Tanrını öldürürük. Çarmıxda, tonqalda, sürgündə və ya öz qəlbimizdə – ancaq öldürürük.