Afrikada boya-başa çatdığımdan məndə dünyanın başqa yerlərində yaşayan insanlardan fərqli olaraq, tarix anlayışı olmayıb. Dilimiz – Somali dilinin 1973-cü ilədək əlifbası olmadığından yazıb-oxumağı da öyrənməmişik. Bildiklərimiz bizlərə ağızdan-ağıza keçən şeirlərlə, nağıllarla və ən əsası, valideynlərimizin bizə aşıladığı bacarıqlarla ötürülüb. Məsələn, anam mənə quru otdan süd saxlamaq üçün qab hörməyi, atam heyvanlara baxmağı və onların sağlamlığına necə əmin olmağı öyrədib. Biz heç vaxt keçmişdən danışmırdıq – buna heç kimin vaxtı yox idi. Hər şey bu gün üçün idi, bu gün nə edəcəyimiz idi. Bütün uşaqlar yerindədirmi? Bütün heyvanlar salamatdırmı? Bu gün nə yeyəcəyik? Suyu haradan tapa bilərik?
Somalidə biz dədə-babalarımızın min illər əvvəl yaşadığı həyatı elə bir ciddi dəyişiklik olmadan yaşayırdıq. Köçəri kimi bizim nə elektrikimiz, nə telefonumuz, nə maşınımız, nə kompüterimiz, nə də televizorumuz var idi. Bütün bunlara görə həyatımız Qərbdə yaşayanların həyatından fərqli olaraq, vaxt və tarix anlayışından asılı deyildi.