Knut Hamsun

Mən qamətimi mümkün qədər dik tutmağa çalışır və durmadan addımlayırdım; ayaqlarım əsirdi, yerişim səlis deyildi, bütün bunlar ona görə baş verirdi ki, mən mümkün qədər gözəl yeriməyə çalışırdım.

– Yaxşı, sınayaq, – son sözlərimə xəfifcə gülümsünərək dedi. – Ancaq xoşuma gəlməsən, İngiltərədə ayrıla bilərik.
– Əlbəttə! – sevinərək cavab verdim və onun sözlərini təkrar etdim: – Xoşunuza gəlməsəm, İngiltərədə ayrıla bilərik.
Beləliklə, o mənə iş verdi…
Biz fiorda çıxanda zəiflikdən və həyəcandan tamamilə tərləyib islanmış qəddimi düzəldib sahilə baxdım və bütün pəncərələrində artıq parlaq işıqlar yanan Kristianiya şəhəri ilə, nəhayət, vidalaşdım.