Con Steynbek

– Dalaşmaqda Qıvrımsaça çatmaz. Amma həmişə o fikirdəyəm ki, düz iş görmür. Tutaq ki, Qıvrımsaç belə bir pəzəvəngə girişib onu döyür. Baxanlar deyəcək: «Qıvrımsaça afərin». Amma bu pəzəvəng əl qatıb onu əzişdirsə, hamı qayıdacaq ki, baxsana, uşağın birinə baş qoşub. Hələ ola bilsin, yığılıb pəzəvəngi döydülər də. Mənim fikrimcə, bu ədalətli olmadı. Amma, deyirəm də, bu Qıvrımsaç az aşın duzu deyil.

– Nədi?

– Zarafat elədim, Corc. Sous-zad istəmirəm. Lap burda qabağımda olsaydı belə, yeməzdim.

– Olsa yeyərdin.

– Yeməzdim, Corc. Verərdim sənə, tökərdin paxlanın üstünə, mən heç əlimi də vurmazdım.

– Nədi?

– Zarafat elədim, Corc. Sous-zad istəmirəm. Lap burda qabağımda olsaydı belə, yeməzdim.

– Olsa yeyərdin.

– Yeməzdim, Corc. Verərdim sənə, tökərdin paxlanın üstünə, mən heç əlimi də vurmazdım.

Mənim qalmağımı istəmirsənsə, yenə deyirəm, dağlara gedib tək-tənha orda yaşayaram. Heç kəs də əlimdən siçan almaz.

– Gözəlçəsini axtarır. Gördüm barakın ətrafını gəzir.

– Günün yarısını elə arvadını axtarır. – Uit kinayə ilə dedi. – Günortadan sonra arvad axtarır onu.

– Bir bəni-insan yoxdusa, dəli gününə düşərsən. Kim olur-olsun, təki yanında insan məxluqu olsun. Gör sənə nə deyirəm. Eşit məni, təklik – məşəqqətdi.