Ay ana, düşürsən tez-tez yadıma,
Təzədən dönürəm uşaq oluram.
Dizinə baş qoyub bərk-bərk yatıram,
Bütün qayğılardan uzaq oluram.

Mən necə yaşamışam,
necə yollar getmişəm,
Nə şerlər yazmışam,
nə nəğmələr ötmüşəm,
Mənim nəyim yaxşıdır,
mənim nəyim pis deyil,
Mənim peyğəmbərlərim,
siz söyləyin, siz deyin!
Mənim müəllimlərim,
sevgi mücəssəməsi,
Bəzən ata əvəzi,
bəzən ana əvəzi.
Sizin üçün il nədir,
sizin üçün yaş nədir...
Ürəyimdə yeriniz
ən yuxarı başdadır...
Səsinizə borcluyuq,
sözünüzə borcluyuq.
Nurunu bizə verən
gözünüzə borcluyuq.
Sizin üçün mən dönüb
arzu, əməl olaram.
Heykəliniz olmasa
sizə heykəl olaram...

Azərbaycan, ötəcəyəm adını,
Nə qədər ki, ilhamım var, sözüm var.
Çöllərində nəhayətsiz nəciblik,
Dağlarında bir yenilməz əzm var.

Mənim üçün cahan səndən başlayır,
Məslək, qeyrət, vicdan səndən başlayır.
Sevgi, nifrət, güman səndən başlayır,
Sənin kimi bir ölməyən kəsim var.

Qədim dilin – allahımdır o mənim,
Bu günümdür, sabahımdır o mənim,
Həm nəğməm, həm silahımdır o mənim,
Onda saysız cavahir var, qızıl var.

Əsrlərlə yadellilər, oğrular,
Varını ha taladılar, soydular,
Nə tükəndin, nə əyildin, ey diyar,
Çünki səndə hər bir dərdə dözüm var.

Babəklərin mətanətə səsləyir,
Həcərlərin mərd övladlar bəsləyir.
Ana yurdum, yaxşıların az deyil,
Amma hələ bir xeyli də pisin var.

Mənə oğul deməyinlə ölməzəm,
Bircə tikə çörəyinlə ölməzəm,
Bircə solmuş çiçəyinlə ölməzəm,
Bircə əsim küləyində səsim var.

Nə varının, dövlətinin acıyam,
Nə adının, şöhrətinin acıyam.
Nə malının, sərvətinin acıyam.
Beşcə qarış torpağında gözüm var.