Azərbaycan, ötəcəyəm adını,
Nə qədər ki, ilhamım var, sözüm var.
Çöllərində nəhayətsiz nəciblik,
Dağlarında bir yenilməz əzm var.
Mənim üçün cahan səndən başlayır,
Məslək, qeyrət, vicdan səndən başlayır.
Sevgi, nifrət, güman səndən başlayır,
Sənin kimi bir ölməyən kəsim var.
Qədim dilin – allahımdır o mənim,
Bu günümdür, sabahımdır o mənim,
Həm nəğməm, həm silahımdır o mənim,
Onda saysız cavahir var, qızıl var.
Əsrlərlə yadellilər, oğrular,
Varını ha taladılar, soydular,
Nə tükəndin, nə əyildin, ey diyar,
Çünki səndə hər bir dərdə dözüm var.
Babəklərin mətanətə səsləyir,
Həcərlərin mərd övladlar bəsləyir.
Ana yurdum, yaxşıların az deyil,
Amma hələ bir xeyli də pisin var.
Mənə oğul deməyinlə ölməzəm,
Bircə tikə çörəyinlə ölməzəm,
Bircə solmuş çiçəyinlə ölməzəm,
Bircə əsim küləyində səsim var.
Nə varının, dövlətinin acıyam,
Nə adının, şöhrətinin acıyam.
Nə malının, sərvətinin acıyam.
Beşcə qarış torpağında gözüm var.