İ

Mən ikinci bankanı bitirib üçüncünü açıram. Alkoqolun xoş təsiri cəmisi bir neçə dəqiqəlik yüngüllük gətirir, sonra vəziyyətim pisləşir. Bu dəfə hətta vərdiş etdiyimdən də çox tez içdim, sürəti azaltmaq lazımdır: əgər eyni templə davam etsəm, bunun sonu heç də yaxşı qurtarmayacaq. Elə bir hərəkət edə bilərəm ki, sonra peşman olaram. Ona özüm zəng edib demək istəyirəm ki, mən ona da, ailəsinə də tüpürürəm, lap onun uşağı ömrünün sonuna qədər yatmasın, vecimə də deyil. Ona demək istəyirəm ki, Tom ona yazdığı sözləri, – ağlını itirmək barədə – mənə də yazmışdı, bizim tanışlığımızın başlanğıcında, hələ məni özünün əbədi məhəbbəti də adlandırmışdı. Bu ondan qabaq olub. Bu sözlər heç onun da deyil – onları Henri Millerdən oğurlayıb. İndi onun sahib olduğu hər şey köhnə, istifadə olunmuş şeylərdir. Maraqlıdır, o, bütün bunlara nə deyəcək? Zəng edib maraqlanmaq istəyirəm: A

mənim hiss etdiyim xəcalət hissi təkcə situasyanın ağırlığı ilə deyil, həm də onun şahidi olmuş insanların sayı ilə müəyyən edilir.