Franz Kafka

Əgər gecələr, ola bilsin ki, yuxu məndən qaçarsa da, artıq onun yolunu bilirəm və şikayət etmərəm. Şikayət etmək axmaqlıq olardı, axı bütün varlıqlardan ən günahsızı yuxudur, yuxusu olmayan insanın özü günahkardır.

Bəzən məndə elə təəssürat yaranır ki, bizim üzbəüz iki qapısı olan bir otağımız var, hər birimiz qapı dəstəyindən yapışmışıq, birimiz kirpiyimizi qırpan kimi, o birimiz qapı arxasında yox olur və birinci bircə söz deyən kimi, o biri növbəti saniyədə içəri girib qapını ardınca qapayır və gözdən itir. Əlbəttə, o, qapını yenidən açacaq, çünki bura onların otağıdır, buranı tərk etmək mümkün deyildir. Əgər birinci olan ikincidən fərqli olaraq sakitcə, o tərəfə boylanmadan, otağa girməyə tələsmədən, sanki o, başqalarından heç nə ilə fərqlənmirmiş kimi hərəkət eləsə (amma başqa vaxtlar o da öz qapısında özünü o birisi kimi aparırdı), onda bəzi hallarda onlar hər ikisi qapı arxasında qalarlar və bu gözəl otaq boş olar.

sən hər şeydə mənim üçün yeganə ölçü vahidi idin

Bütün bunların əvəzində mən həmişə səndən gen gəzmişəm, otağıma, kitablarımın, səfeh dostlarımın yanına, gurultulu ideyalarımın ardınca qaçmışam

Əlbəttə, bütün həkimlər kütdürlər, daha doğrusu, onlar, təbii ki

Sizi hardasa incitmişəm (belə olan halda, əllərim iradəmin əleyhinə kobudluq edib),

təslim oluram, amma kimin üçünsə tamlığın saxlanması əhəmiyyətlidirsə, qoy o mənim yükümü yüngülləşdirsin, onda biz bir müddət dayana bilərik”.

Qəlbən sizin Kafka

mən isə səni – anlaşılmaz varlığı sevirəm, dəniz öz dibindəki xırda daşları sevdiyi kimi sevirəm, mənim sevgim də səni qərq edəcəkdir, sənin üçün də mən o cür çınqıl daşı olacağam, əlbəttə ki, göylər nəsib edərsə)

Həvva almanı dərsə də (bəzən mənə elə gəlir ki, bu ilk günahı mən hamıdan yaxşı başa düşürəm) bunu yalnız Adəmə göstərmək üçün edib, çünki alma onun xoşuna gəlmişdi. Qaçılmaz və qəti hökm isə bir parça dişləmək idi, onunla oynamağa isə nə icazə verilmişdi, nə də qadağa qoyulmuşdu.