Əgər onlar Parisdə yaşasaydılar, Jülyenlə xanım Renalın münasibətləri belə ləng inkişaf eləməzdi. Çünki Parisdə sevgi – romanların övladıdı. Gənc mürəbbi və çəkingən xanım üç-dörd roman oxuyub, Jimnaz teatrında bir neçə mahnıya qulaq asandan sonra tezcənə hisslərini aydınlaşdırardılar. Romanlar onlara kimləri nümunə götürməyi, rollarının nədən ibarət olduğunu, kimə oxşamaq lazım gəldiyini öyrədərdi. Beləliklə də, tez, ya gec bəlkə də heç bir sevinc yaşamadan, hətta bəlkə heç istəmədən, qarşısında bu nümunələri görən Jülyen şöhrətpərəstlikdən olsa belə, o nümunəyə uyardı.