İnsan Ne ile Yaşar

“Bir saat çile çek, bir ömür sefasını sür,”

Atasözü ne der bilirsin; ‘Kayıp ve kazanç ikiz kardeştir.’ Bugün zengin olanın ertesi gün yiyecek ekmeğe muhtaç olduğunu çok gördük.

“Yani, inanç konularında insanlar arasında yanlış anlaşma ve nifak yaratan şey gururdur” diye devam etti Konfüçyüs’ün öğrencisi olan Çinli adam.

Bu yüzden en önemli zaman o toprağı kazdığınız zamandı, ben en önemli kişiydim ve bana iyilik etmek yapmanız gereken en önemli işti.

BİR ZAMANLAR, kralın biri “Bir işe başlayacağım doğru zamanı, kime kulak verip kimin söylediklerini göz ardı etmem gerektiğini, yapmam gereken en önemli şeyin ne olduğunu daima bilseydim, giriştiğim her işin üstesinden gelebilirdim” diye düşündü.

Öğrendim ki insan kendini önemsemekle değil, sevgiyle yaşar. O anneye çocuklarının yaşamak için neye muhtaç olduğu bildirilmedi. Zengin adama da gerçekte neye muhtaç olduğu bilgisi verilmemişti. Hiç kimse akşam olduğunda bir çift çizmeye mi yoksa cansız bedeni için bir çift terliğe mi ihtiyacı olacak bilemez.

Tanrı’nın ikinci emrini hatırladım: “İnsana ne bahşedilmemiştir, öğren!”
İnsan içinde ne barındırır zaten biliyordum. Şimdi de ona neyin verilmediğini öğrenmiştim. Kendi ihtiyaçlarının ne olduğunun bilgisi insana bahşedilmemiştir.

Sonra Tanrı’nın öğrenmemi emrettiği ilk dersi hatırladım: “İnsan, içinde ne barındırır, öğren.” Ve anladım ki, insan, içinde sevgi barındırır!

Kadının canını Tanrı’ya teslim etme arzusuyla köyün üzerinde yükseldim ama rüzgâra yakalandım, kanatlarım kırılıp koptu. Yere, yolun kenarına düştüm ve kadının ruhu gökyüzüne tek başına yükseldi.”

İnsan içinde ne barındırır? İnsana ne bahşedilmemiştir? Ve insan ne ile yaşar?