Beyaz Zambaklar

“İnsanlık her zaman koca bir çocuğa benzemiştir. İnsan­lar kendi aralarındaki anlaşmazlıkları kavga ve gürültüyle çözmeye kalkışırlar. Allah inancı ve hayır işlemek gibi istek ve düşüncelerini bile şiddet yoluyla savunmaya yeltenirler. Hikmet ve felsefe konularını oyun ve eğlence hâline ge­tirirler.

kere düşün. Kapkaranlık bir evin içinde dolaşıyorsun. Yüzlerce odanın içinde çeşit çeşit şeyler var. Ama hiçbir ışık zerresi yok. El yordamıyla gidiyorsun. Elbette çevredeki eş­yalar kırılır. Hem başkalarının eşyalarını kırar döker, hem kendin yaralanırsın.

Herkes hayattan bir şey almak ister ama ona bir şey ver­mek istemez. Çoğu kimse hayata menfaatçi, zorba ve asalak olarak atılır. Hayatın anlamını bu asalaklıkta ararlar.
Böyle bir hayat anlayışı uzun yıllar boyunca acı içinde ço­cuklara aşılanır.
Kimler aşılar?
Anne-baba!..

Eğer çocuklarınız gerektiği şekilde eğitim almazlarsa hayata bir hiç olarak atılırlarsa, yasalar ve bütün sosyal hak­lar var olmasına rağmen toplumsal hayat yine de sönük ve ruhsuz olacaktır.

Bu nesilden gelen memurlar bencil ve uyuşuk, devlet adamları ise politik madrabaz olurlar.

Politikacılar, çıkar peşinde koşar.

Okullar yeni neslin bilincini körelten ve kalbini karartan birer karanlık mağara olur.

Basın, sokak kadınlarının albümlerine döner.

nelman, bir zamanlar İspanya’da birtakım kişilerin haya­lî şövalye romanlarıyla akıllarını bozup, şövalyeleri taklide kalkmakla nasıl gülünç duruma düştüklerini ünlü “Don Kişot” (Don Quichotte) romanında Cervantes’in daha gülünç bir hâle sokarak anlattığını hatırlattı herkese.

Snelman ve dostları aynı fikirdeydiler:

_ Gençlerin böyle aptalca yazılmış serseri romanlarına kendilerini kaptırmaları öyle ihmale gelecek önemsiz bir şey değilmiş ki, İspanya’nın en büyük dahisi bunu romanına ko­nu edinmiş ve bu salgınla

_ Şu askerlik zamanın gelse de artık askere gitsen. Belki asker ocağı seni yola getirir!

Çevredekiler ise onaylıyordu:

_ Elbette ıslah eder. Böyle haylazların hakkından ancak kışla gelir. Artık biliyoruz ki, kışla bizim çocuklarımızı bizden daha iyi terbiye etmesini biliyor.

Vatan için yaşamak, ülkenin ilerlemiesi ve yükselmesi için çalışmak da ülke için ölmek kadar şereflidir!

Geldiğiniz yerlerde insanlar, köstebekler gibi kovuklar­da yaşıyorlardı. Bunlar insanca yaşamanın ne demek olduğu­nu ne görmüşler, ne duymuşlar, ne de kitaplarda okumuşlar­dır.

_ Kışla bizim aile ocağımızdır. Orası bizim ibadet yerimizdir. Din adamı için mabedi, öğretmen için okulu neyse bizim için de kışla odur.

iş temizliğinden sonra dil temizliğini, düzgün ve kiifürsüz konuşmayı öğrettiler.