Melek is een Turkse vluchtelinge uit Noord-Thracië nadat het Ottomaanse of Turkse rijk opgesplitst was. Zij heeft weer een nieuw leven in het nieuwe Turkije moeten opbouwen. Haar zoon is later in België in de kolenmijnen als mijnwerker gaan werken. Na enige tijd gaat hij naar Nederland ander werk zoeken en komt daar een Nederlands meisje tegen, waar hij mee gaat samenwonen. Zij krijgen een kind, een dochter die ze Melek noemen.
In haar huis aan de zee wacht Melek op het weerzien van haar zoon, zijn vrouw en dochtertje.
De zee is een belangrijk element in de korte verhaaltjes. Mensen worden door de zee bij elkaar gebracht. Zoals in de natuur de vissen en vogels steeds weer vertrekken naar
betere streken, zo zijn mensen ook steeds op zoek naar een beter leven. Soms gedwongen, soms uit vrije wil.
