X qadin

Ağlamaq üçün
gözdən axan yaşa ehtiyac yoxdur;
İnsan gülərkən də ağlaya bilər...

Bəlkə də sonra peşman olacam,
öncələr yaşadıqlarım üçün
indi peşman olduğum kimi,
Lakin sən əbədi olaraq var olacaqsan,
qabırğalarımın gizlətdiyi qəlbimin bir küncündə.
Və o qədər səssiz yatacaqsan ki, orda,
Nə mən sənə toxunmağa qıymayacam,
Nə də sən oyanmağa güc tapmayacaqsan.
Bəlkə də elə eyni halda da ölüb gedəcəyəm,
səndən xəbərsiz ancaq sən içimdə…

Sonunun gəlməsindən qorxduğum

romanın sonunu özüm gətirdim.

Oxuyarkən suallarla başlayan,

vergüllərlə davam edən,

nöqtəsini isə özüm qoyduğum “əsər” idin.