Quotes
Və Zərdüşt belə dedi:
«Sizə dünyanın ən murdar məxluqundan danışmaq istəyirəm – cahil insandan.
«Sizə dünyanın ən murdar məxluqundan danışmaq istəyirəm – cahil insandan.
O adamları sevirəm ki, həyatın ötəri-itəri bir şey olduğunu anlayıb ondan beşəlli yapışmırlar.
O adamları sevirəm ki, nifrət etməyi bacarsınlar. Yalnız naqisliyə nifrət bəsləyən kəs fəziləti qiymətləndirə bilər.
O adamları sevirəm ki, canlarını boş xəyallara, mənasız cəfəng ideyalara deyil, torpağa, vətənə fəda edirlər, o torpağa ki, bir vaxt fövqəlinsanın məskəni olacaq.
O adamları sevirəm ki, dünyaya kor gəlib, kor getməsinlər, həyatdan bir şey anlasınlar, öləndə də arxayın olsunlar ki, ruhlarını az da olsa, kamilləşdirə biliblər.
O adamları sevirəm ki, canına cəfa verir, özündən sonra bir iz qoymaq istəyir.
Mərd adamları sevirəm, çünki gözü ilə od götürə-götürə dünyanın qəm yükünü çiynində daşımağa tək onların hünəri çatar.
O adamları sevirəm ki, közü öz qabağına çəkməsin, ruhunu saflaşdırmağın qeydinə qalsın.
Mərdliyi ilə ölümü öldürənləri, insan kimi yaşayıb, insan kimi də ölənləri sevirəm.
O adamları sevirəm ki, hər şeyin yaxşısına can atmırlar, əslində, tək bir yaxşı cəhəti olan adam ideal adamdan yaxşıdır, çünki belədə insan bu tək cəhətə daha çox alışır, o, alın yazısı kimi insana ölüncə yoldaşlıq edir.
O adamları sevirəm ki, həyatda naxışı tutanda, bəxti gətirəndə xəcalət çəkir. «Mən taleyin bu bəxşişinə layiqəmmi?» – deyə öz-özündən soruşur.
O adamları sevirəm ki, sözü havaya sovurmur, əməli boş vəddən üstün tutur.
O adamları sevirəm ki, gələcək qarşısında məsuliyyət, keçmiş qarşısında ehtiram, indinin önündə fədakarlıq duysun. Fədakar adamları sevirəm, indi qədir-qiymətləri bilinməsə də, sabaha yalnız onlar üzüağ çıxacaqlar.
O kəsləri sevirəm ki, allahının da səhvlərini görür, lap Allahın qəzəbindən tar-mar olacağını bilsə belə, ayaq yeri qoymur.
O adamları sevirəm ki, nifrət etməyi bacarsınlar. Yalnız naqisliyə nifrət bəsləyən kəs fəziləti qiymətləndirə bilər.
O adamları sevirəm ki, canlarını boş xəyallara, mənasız cəfəng ideyalara deyil, torpağa, vətənə fəda edirlər, o torpağa ki, bir vaxt fövqəlinsanın məskəni olacaq.
O adamları sevirəm ki, dünyaya kor gəlib, kor getməsinlər, həyatdan bir şey anlasınlar, öləndə də arxayın olsunlar ki, ruhlarını az da olsa, kamilləşdirə biliblər.
O adamları sevirəm ki, canına cəfa verir, özündən sonra bir iz qoymaq istəyir.
Mərd adamları sevirəm, çünki gözü ilə od götürə-götürə dünyanın qəm yükünü çiynində daşımağa tək onların hünəri çatar.
O adamları sevirəm ki, közü öz qabağına çəkməsin, ruhunu saflaşdırmağın qeydinə qalsın.
Mərdliyi ilə ölümü öldürənləri, insan kimi yaşayıb, insan kimi də ölənləri sevirəm.
O adamları sevirəm ki, hər şeyin yaxşısına can atmırlar, əslində, tək bir yaxşı cəhəti olan adam ideal adamdan yaxşıdır, çünki belədə insan bu tək cəhətə daha çox alışır, o, alın yazısı kimi insana ölüncə yoldaşlıq edir.
O adamları sevirəm ki, həyatda naxışı tutanda, bəxti gətirəndə xəcalət çəkir. «Mən taleyin bu bəxşişinə layiqəmmi?» – deyə öz-özündən soruşur.
O adamları sevirəm ki, sözü havaya sovurmur, əməli boş vəddən üstün tutur.
O adamları sevirəm ki, gələcək qarşısında məsuliyyət, keçmiş qarşısında ehtiram, indinin önündə fədakarlıq duysun. Fədakar adamları sevirəm, indi qədir-qiymətləri bilinməsə də, sabaha yalnız onlar üzüağ çıxacaqlar.
O kəsləri sevirəm ki, allahının da səhvlərini görür, lap Allahın qəzəbindən tar-mar olacağını bilsə belə, ayaq yeri qoymur.
Hamı özünü ağıl dəryası hesab edir, elə bilirlər yerin altını da bilirlər, üstünü də. Gəl ki heç kim o birini bəyənmir. Elə hey savaşır, söyüşürlər. Amma kin saxlamırlar, kinin cana ziyanı var axı.
Impressions
fb2epub
Drag & drop your files
(not more than 5 at once)